Oznaczenia górskich szlaków i tras

Wędrując po górach, możemy natknąć się na masę różnych oznaczeń szlaków. Kolorowe tabliczki, tyczki, znaki na drzewach i skałach. Raz białe, raz pomarańczowe, często z paskami, kołami, strzałkami. Osoba nieobeznana z oznaczeniami może czuć się zagubiona, mimo że drogowskazy powinny pomagać.

Oznaczenia szlaków turystycznych

Szlaki turystyczne piesze w Polsce oznaczane są dwoma białymi, poziomymi pasami przedzielonymi pasem kolorowym. Kolory, jakie możemy spotkać to czerwony, żółty, niebieski, zielony i czarny. Wiele osób uważa, że oznaczają one trudności, jakie napotkamy na danym szlaku. Nic bardziej mylnego. Kolory szlaków pieszych, w przeciwieństwie do oznaczeń tras narciarskich, nie mają nic wspólnego z trudnościami.

Dla przykładu najtrudniejszy szlak wejściowy na Babią Górę (Perć Akademików) ma kolor żółty, a najtrudniejszy szlak w Tatrach (Orla Perć) jest oznaczona kolorem czerwonym. Co więc oznaczają te kolory?

• Czerwony wykorzystywany jest do oznaczania głównych szlaków jak np. Główny Szlak Beskidzki.
• Niebieski oznacza trasę długodystansową.
• Żółty oznacza szlak łącznikowy.
• Czarny to krótki szlak dojściowy.
• Zielony to szlak prowadzący do charakterystycznych miejsc w regionie.

Jednak z doświadczenia radzę nie sugerować się kolorami szlaków w żadnym stopniu w doborze trasy. W miejscach, gdzie natężenie szlaków jest duże, kolory bardziej służą do rozróżnienia ich między sobą.

Oprócz standardowego znaku mamy jeszcze kilka wariacji, które pomagają nam nie zejść ze szlaku.

Wykrzyknik nad znakiem oznacza, że powinniśmy zachować czujność, bo za chwilę szlak może skręcić i łatwo go zgubić.

Poza znakami malowanymi są również tabliczki, także białe ze strzałką podobną do znaków malowanych z odpowiednim kolorem wskazującym drogę. Na tabliczkach znajdują się prawie zawsze dodatkowe informacje takie jak nazwa miejsca, do którego prowadzi szlak, odległość czy też szacunkowy czas przejścia.

Oznaczenia szlaków w Polsce są bardzo dobre i zazwyczaj łatwe do odczytania. Często znajdują się nie tylko na drzewach i skałach, ale też na słupach, płotach czy elewacjach budynków.

Warto o tym pamiętać wybierając się za granicę. Mało jest krajów, które mają tak dobrze oznaczone szlaki turystyczne, jak my. Często szlaki za granicą są oznaczone tylko w niższych partiach lub na najpopularniejszych trasach. Oznaczenia czasów przejść to już ewenement. Wprawdzie można na takie oznaczenia trafić, ale tylko w Polsce jest to standardem.

Oznaczenia ścieżek spacerowych

Oprócz szlaków turystycznych mamy jeszcze oznaczenia ścieżek spacerowych i ścieżek dydaktycznych. Nie są to zazwyczaj trasy długie czy też skomplikowane.

Ścieżki spacerowe oznaczone są kwadratem przedzielonym na dwa trójkąty. Jedna część jest biała, a druga kolorowa.

Ścieżki dydaktyczne również oznaczone są kwadratem, ale podzielonym na dwa białe trójkąty przez kolorowy pas wzdłuż przekątnej.

W obu przypadkach możemy spotkać się z dodatkowym białym trójkątem z boku oznaczającym kierunek. Kolory tak samo, jak w przypadku szlaków turystycznych nie mają większego znaczenia.

Oznaczenia tras narciarskich

Oznaczenia tras narciarskich prawie w ogóle nie różnią się od oznaczeń szlaków turystycznych. Jedyną tak naprawdę różnicą jest kolor tła, zarówno znaków malowanych, jak i tabliczek.

Zamiast białego tła mamy tło pomarańczowe. Natomiast na tych trasach można znaleźć jeszcze dodatkowe znaki informujące, ostrzegające lub nakazujące, które bardziej przypominają znaki drogowe niż oznaczenia górskie.

Najważniejsze o czym należy pamiętać, to fakt, że na trasach narciarskich kolor ma znaczenie, ponieważ oznacza jej stopień trudności.

• Zielony – bardzo łatwy
• Niebieski – łatwy
• Czerwony – trudny
• Czarny – bardzo trudny

Oznaczenia tras rowerowych

Jeżeli chodzi o szlaki rowerowe to mamy dwa typy oznaczeń:

Nasze krajowe:
Białe kwadraty z rowerem w górnej części i kolorowym znakiem w dolnej części. Standardowy znak to po prostu jednokolorowy pas pod rowerem, następnie mamy analogicznie ułożone strzałki wskazujące kierunek przebiegu trasy oraz koło, które oznacza początek lub koniec szlaku.

Międzynarodowe:
Znaki międzynarodowe to również białe kwadraty, ale z zielonymi oznaczeniami bardzo podobnymi do znaków krajowych. Tutaj standardowy znak to numer trasy, np. R3. Znaki kierunków to strzałki umieszczone obok numeru trasy, a znak końca lub początku to koło obok numeru trasy.

Tak jak w przypadku innych znaków, tak i rowerowe możemy spotkać w postaci tabliczek informacyjnych, również oznaczonych rowerem.

Oznaczenia szlaków konnych

Niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę, ale w górach mamy także szlaki konne. Nie jest ich dużo, ale jednak są, więc warto być tego świadomym. Oznaczenia tych szlaków to białe kwadraty, ale zawsze z tym samym kolorem znaku wewnątrz nich: pomarańczowym.

Podstawowy znak to koło wpisane w środek kwadratu, dalej mamy taki sam znak, ale pomarańczowe koło jest w środku czarnego okręgu. Znak ten oznacza początek lub koniec szlaku. Inne znaki to łamane pasy lub strzałki oznaczające zmianę kierunku.

Jak widać, większość oznaczeń jest do siebie podobna z drobnymi różnicami pozwalającymi je od siebie odróżnić. Pamiętajcie, że oznaczenia tych tras możecie znaleźć również w dobrych mapach. Oczywiście to nie wszystkie znaki, które możemy znaleźć w trakcie wędrówki po górach, ale mam nadzieję, że chociaż część z nich wam przybliżyłem. Jeżeli nie, zostawcie komentarz, a ja zawsze chętnie pomogę. Cześć!